Adalet Yürüyüşü’nün üzerinden üç yıl geçti… Hani ikinci adım? / Feyzi Hepşenkal

Çoşku dolu, heyecan ve umut veren bir süreçti, Kemal Kılıçdaroğlu’nun başlattığı Adalet Yürüyüşü.

Ankara’dan İstanbul’a varana dek, Türkiye’nin her yerinden binlerce insan eşlik etti hukuksuzluğa karşı verilen bu çabaya.

CHP’li olup, bir gün bile olsa orada bulunamayan kendini eksik hissetti.

Ne güzel günlerdi.

Şimdi aramızda yoklar ama...

Gülriz Sururi de oradaydı.

Dilber Ay da oradaydı.

Beklentiler, hayaller ise ortaktı:

Hak, hukuk, adalet.

* * *

Üç yıl geçti aradan.

Bakıyorum da “özlemle anılıyor” Adalet Yürüyüşü bugün.

Kılıçdaroğlu’nun yanında çekilen fotoğraflar tekrar tekrar paylaşılıyor.

Mesajlar yığın yığın.

Denizli Milletvekili Gülizar Biçer Karaca ne hoş yazmış:

“Ne büyük onur, ‘hak hukuk adalet’ diyerek birlikte yürüyebilmek...

Memleket için, halk için halkla birlikte mücadele edebilmek..”

CHP Meclis Grup Başkanvekili Engin Altay Konfüyus’un “Adalet bir kutup yıldızı gibi yerinde durur, geri kalan her şey onun etrafında döner” sözünü hatırlatmış önce ve eklemiş:

“Hakkın, hukukun ve adaletin herkes için eşit uygulanacağı günlere kadar yürüyüşümüz devam edecek.”

Kemal Kılıçdaroğlu da şöyle demiş:

“Kimse bu yürüyüşün bir son olduğunu düşünmesin, bu yürüyüş bizim ilk adımımızdır. #AdaletYürüyüşü3Yaşında”

* * *

Mesele de o zaten.

Adalet Yürüyüşü 3 yaşında.

Yani…

İlk adımın üzerinden 3 yıl geçti.

Sormak zorundayım:

Hani ikinci adım?

* * *

Kimse Gandi’nin 1930’daki Tuz Yürüyüşü’nden sonra verdiği mücadelenin, çektiği çilenin bir benzerini yaşamasını beklemiyor Kemal Kılıçdaroğlu’ndan.

Veya Mao’nun 1934’te başlayıp 1 yıl süren Uzun Yürüyüşü’nü izleyen dönemi zaferle sonuçlandırması gibi bir talep içinde de değil insanlar.

Fakat Adalet Yürüyüşü, üç yıl önce atılan bir “ilk adım” olarak kalmamalıydı.

Hak, hukuk, adalete olan hasret; yerini büsbütün ağırlaşan koşullara bırakmamalıydı.

* * *

İster trajik, ister ironik deyin, şu olay dahi, ilk adımın ardından üç-beş ve hatta on-yirmi adım geriye gidildiğini kanıtlamıyor mu?

Olay şu:

Adalet Yürüyüşü’nün “Turuncu’nun Seyir Defteri” adıyla kitabını yazan Banu Özdemir, faili meçhul (ya da belli) kişiler tarafından İzmir’deki camilerden Çav Belle şarkısı çalınması olayını sosyal medya hesabından yorumsuz paylaştığı için gözaltına alındı, tutuklandı, yok yere bir hafta cezaevinde kaldı.

Hani hak?

Hani hukuk?

Hani adalet?

Nerede kaldı?

a3haber