Ne güzelsin İzmir / Feyzi Hepşenkal

“Bir oyuncak gemi yaparım

Kara kara sayfalardan

Uçak yaparım

Alır seni uçarım

Giderim bu diyardan” diye başladı, İzmir’den yükselen ses.

* * *

Rüzgar kuvvetli esiyordu.

Hava bir 22 Nisan’a yakışmayacak kadar serin, İzmir’den beklenmeyecek kadar soğuktu.

Körfez’in Karşıyaka sahilinde demirli arabalı vapurun üzerindeki bir avuç insan üşüyordu.

Razıydılar ama…

Üstlendikleri misyon 100 yılda bir yaşanacak denli özeldi, farklıydı.

Yeniden müzik başladı.

Onlar ısındı.

Türkiye ısındı.

O nasıl güzel bir şarkıydı.

Meğer epey eskiymiş, bilmiyordum, dinlememiştim, duymamıştım.

“Her yerinde gözyaşlarım var bu kentin

Sahilinde, körfezinde zamanlarım

Güz gelince yalnızlık sarar bu şehri

Yollarında yapraklar dala hasret

Ben onu burda sevdim burda yitirdim

Kendimden oldum onunla değiştim

Kaç kere inandım başa çıktı sevincim

Soldurdu yar gönlümü ne hale geldim

Ya aşkımı ver geri

Ya da denizinde boğ beni

Razıyım İzmir öldür beni”

Of Haluk Levent, of.

Öldürdün beni.

* * *

Sonra yine damardan vurdu o güçlü ses bu kez usulca…

“Heyhat sabah, gün ışıldar

Yalnız gece buluşanlar

Yaşlı gözlerle ayrılırlar

Düğmeler gibi, bizim gibi

Bizim gibi, ayrılırlar” diye.

Ardından çok daha can acıtanı geldi…

“Beni fark etme sakın

Omzumda iz bırakma

Yüküm dünyaya yakın

Elfida

Hep aklımda kalacaksın” diye.

Nazlıcan Tay’a adanan şarkı hele…

“Kendime göre sebeplerim var benim,

Mazeretlerim var

Dualarımız var, kabul olunmayan dileklerimiz

Kendime göre bir yol buldum

Ve kayboldum

Tam bana göre”

Ve sonra bir de Nazım Hikmet’in Cem Karaca özdeşleşen “Mavi Liman”ı gelmez mi üzerine…

“Çok yorgunum, beni bekleme kaptan.

Seyir defterini başkası yazsın.

Çınarlı, kubbeli, mavi bir liman.

Beni o limana çıkaramazsın...”

* * *

İzmir Büyükşehir Belediye Başkanı Tunç Soyer, 23 Nisan’ı karantina günlerinde kutlamak için yapılabilecek en görkemli ve anlamlı etkinliği gerçekleştirmesi nedeniyle; ben de gerçekten ve gönülden kutluyorum.

Haluk Levent’i ve ona eşlik eden üç müzisyen arkadaşını, hem bu konserden sağladıkları geliri salgına kurban verdiğimiz Doktor Yavuz Kalaycı’nın ailesine bağışladıkları, hem olumsuz hava koşullarında kendi sağlıklarını riske atarak verdikleri unutulmayacak konser için ayakta alkışlıyorum.

Doğrusu, İzmir ve Haluk Levent birbirine çok yakışıyor.

Ve böylesine olağanüstü güzellikteki bir gecenin finaline gelince…

100 yıl önce yakılan ateşi söndürme çabasındaki gafillere inat, herkes bilsin ki, daima çok yaşayacak 23 Nisan.

“Kader böyle imiş ey garip ana!

Canım feda olsun güzel vatana

Yaşa Mustafa Kemal Paşa! Yaşa!

Adın yazılacak mücevher taşa.”

a3haber