Göz göre göre ölüm / Feyzi Hepşenkal

 

 

Türkiye’nin her yerinde, her an olan/olabilecek olaylardan biriydi ama bizzat tanık olmanın hüznü ve öfkesiyle Facebook sayfamda yazmıştım hemen.

 

 

“SAHİPSİZ FOÇA

Foça Mersinaki Caddesi’ne üzerinde veya yakınında yaşayanlar, her an bir kazaya tanık olmaya hazırdılar. Çünkü Hükümet Konağı’ndan Komando Okulu’na kadar olan yol boyunda ne bir trafik lambası vardır veya en azından ne de yanıp sönen bir ışık.

Araçlar basıp geçerler, basıp geçerler.

Yaya geçidinden yürümeniz de bir anlam taşımaz, üzerinizden geçerler.

Bir saat önce de öyle oldu.

Vatandaşa çarpan araç, onu yolun diğer tarafına savurdu.

Fotoğrafı görüyorsunuz.

Toplanan insanlar bakınıyor sağa sola.

Polisi bekliyorlar, ambulansı bekliyorlar, bir hayatın kurtarılmasını bekliyorlar.

Polis 20 dakika sonra geldi.

Ambulans 40 dakika sonra…

Sıkı durun şimdi.

Foça, İzmir’in bir ilçesi.

Fakat tek ambulans varmış. (Ambulans şoförüne sordum, öyle dedi.)

İzmir’e bir hasta götürmüşler, onun için yokmuş yerinde.

Dönerken haber vermişler. Herhalde Karşıyaka taraflarında bir yerdeydi, anca geldi.

Gerçekten olacak şey değil..”

 

* * *

 

Aracın çarptığı insanın adı, Abidin Andaç’tı.

Komşumuzdu.

Uzun yıllar Fransa’da çalıştıktan sonra ülkesine dönmüş, Foça’ya yerleşmişti.

7 Ağustos gecesi evine gelirken, tam da yaya geçidinin ortasında o kabusu yaşadı.

Bir ay mücadele verdi hayata tutunmak için.

Olmadı.

“Pisi pisine” demek yanlış.

“Göz göre göre” öldü Abidin Andaç.

 

* * *

 

Çünkü bütün gözler görüyordu, o yolda kimi araçların hız kesmeden basıp, gittiklerini.

Ama araçları denetleyen birilerini hiç görmüyordu.

Bütün gözler gözler görüyordu, ne uyarı ışığı, ne trafik lambası, ne yolda magandalara zorunlu fren yaptıracak kasisler bulunmadığını.

Ama uyarılar yapılmasına, kazalar ve cinayet derecesine varan ölümler yaşanmasına karşın hareket geçen birileri hiç görünmüyordu.

Ve Mersinaki caddesi boyunca, kafasına göre park edenlere, hele yol ağızlarına araçlarını akılsızca/vicdansızca bırakıp, görüşü engelleyenlere bir türlü engel olunmuyordu.

 

* * *

 

Ya ambulans?

Gelmesi için yolda 40 dakika yatmak mı gerekecek yine?

Ya hastane?

İhtiyaç duyulan müdahaleyi yapacak donanımlı bir sağlık kurumuna sevk için, yarım saat beklemek mi gerekecek gene?

7 Ağustos’tan bugüne 1 aydan fazla zaman geçti.

Ne değişti?

Hiç.

Olan Abidin Andaç’a oldu, bundan önce benzer olaylarda kurban olanlar gibi.

Of Türkiye, of.

a3haber